Vandaag is het me eindelijk gelukt om met twee leerkrachten een positief gesprek te voeren. Gelukkig hebben beide kanten nu een beetje door waar de heftige reacties vandaan kwamen. Ik hoop dat de leerkrachten nu even bereid zijn om te aanvaarden dat het om een misvatting ging als ik bereid ben om de vurige blokvorming te vergeten.
In het afgelopen weekend heb ik ontdekt op welke manier ik Spanje wil leren kennen. Kristien, een Belgische ex-collega, en ik zijn de bus opgesprongen naar een onbekend dorp met een interessant klinkende naam: Valverde del Camino. In het terugkeren hebben we nog een avond, een nacht en een ochtend in het nog onbekendere San Juan gespendeerd. Het is ontzettend aangenaam om zonder enige verwachting ergens te belanden, omdat je dan niet teleurgesteld kan worden. En zoals Kristien zei, je staat veel meer open voor wat er te zien en te beleven valt. Het was zo ongeveer het boeiendste (verlengde) weekend dat ik hier al heb beleefd. Vanaf nu ga ik gewoon altijd de leuke namen en de weg achterna, en niet meer de reisboeken. Het is gemakkelijk en veel minder saai.
Soms vergat ik evenwel in Spanje te zijn, omdat urenlange gesprekken over literatuur, film en menselijke relaties me in de ban hielden, om niet te spreken over loopgravenoorlogen met muntjes-munitie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten