Verloop van het grote avontuur

Wel, ik heb nog steeds werk hier. Ik geef vooralsnog alleen Engelse les aan andere leerkrachten (in het kader van een ambitieus project van de Spaanse overheid dat tweetalige scholen wil creëren). In de komende dagen zal ik al mijn onderhandelingscapaciteiten uit de bus halen om de leerkrachten Engels duidelijk te maken dat ik hen niet wilde aanvallen en hen van niets beschuldig (hoewel ik hen nu wel zou kunnen beschuldigen van een onconstructieve boze houding, maar dat zullen we voorlopig maar niet doen).

Een andere leerkracht heeft Julien en mij vanmiddag uitgenodigd in haar ruime, ouderwets ingerichte luxe-flat. Het was de eerste keer dat iemand van school een poging deed om ons na school te leren kennen. Het is gek, op het eerste zicht denk je dat de mensen hier heel sociaal zijn en open naar anderen, en later merk je dat dat eigenlijk niet zo is. De manier van omgaan met elkaar op straat, op het werk, zelfs al ken je elkaar niet, is heel genereus. Vervolgens een stapje dichter komen, dat gebeurt echter niet zo gauw. Ik was dus erg blij met het etentje vanmiddag.

Nog iets...

Ik was nog wat slecht nieuws vergeten. Afgelopen maandag heeft er zich een enorm intercultureel misverstand ontsponnen tussen de leerkrachten Engels en mij. Tot mijn opperste verbazing is het zelfs zover gekomen dat mijn job hier op het spel staat! Morgen gaan de directeur en de coördinator op bezoek bij iemand van het Ministerie van Educatie die moet beslissen over mijn geval, omdat de directeur geen zin had om iets te beslissen!! In het kort komt het erop neer dat ik (zonder dat te bedoelen uiteraard) de leerkrachten zou hebben beschuldigd van het exploiteren van mijn arme ikje. Wat een ongelooflijke grap. Inderdaad, hoewel ik het natuurlijk in mijn broek doe (ik wil niet dat mijn contract wordt stopgezet voor einde mei!), lach ik me regelmatig te pletter als ik erover nadenk. Een buitenlander maakt nogal wat mee.
De coördinator is de enige die mijn standpunt schijnt te begrijpen zoals ik het bedoel, maar helaas moet hij op dat ministerie de mening van de leerkrachten vertegenwoordigen. Woehahaha! Echt super komisch! Nooit gedacht dat ik al die dingen hier in Huelva zou meemaken. Wat er ook gebeurt, ik ben dol op deze uithoek.
Gelukkig heb ik hier ten minste twee echte vrienden, waarvan één Spanjaard die uit een andere streek komt en die ook drie jaar in Duitsland heeft gewoond, en die me dus haarfijn kon uitleggen op welke manier het allemaal is fout gelopen. Julien, mijn Belgisch kameraadje, is er niet goed van en begrijpt er helemaal niets van. Toen ik hem vertelde dat de leerkrachten op dit moment zelfs niet met mij wilden praten, zag hij bleek van woede en moest ik hem even vastnemen (ik dacht dat hij zou omvallen van de emotie).

Eigenlijk is het wel fijn dat ik eindelijk niet meer als een lief schattig kindje schijn over te komen.

Maar duim toch maar voor mij dat ik mijn job behoud!! I'll keep you posted.

Goed en slecht nieuws

Onlangs ben ik voor het eerst met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. In de plaats van een hoop loodzware medicatie te nemen, ben ik gewoon een week lang thuis gebleven en heb ik toen beseft dat schrijven mijn leven kan redden.
Vandaag ben ik terug gaan werken. Ik heb voor de eerste keer mijn fiets gebruikt - en anderhalf uur later was hij gestolen. 130 euro kostte die. Die zijn weg, net als een geplande fietsreis binnenkort.
Vorige week dinsdag stuurde ik enkele teksten op naar literaire magazines, en Met Andere Woorden heeft meteen gereageerd. Het ligt nu al bij de drukker. Te vinden in maart bij de volgende boekhandels, voor 5 euro:

Antwerpen
Belis Vinck, Lange Leemstraat 41, B-2018 Antwerpen (03/232.74.48)
De Groene Waterman, Wolstraat 7, B-2000 Antwerpen (03/232.93.94)
Dierckxsens-Avermaete (IMS), Melkmarkt 17, B-2000 Antwerpen (03/233.16.68)
MS, Meir 125, B-2000 Antwerpen (03/233.16.68)
Standaard Boekhandel Antwerpen, Huidevettersstraat 57-59, B-2000 Antwerpen (03/231.07.73)
Stadsbibliotheek Antwerpen, Hendrik Conscienceplein 4, 2000 Antwerpen (03/206.87.30)

Brugge
De Brugse Boekhandel, Dyver 2, B-8000 Brugge (050/33.29.52)
De Reyghere Brugge, Markt 12, B-8000 Brugge (050/33.34.03)
De Reyghere Brugge St. Kruis, Moerkerksesteenweg 186, winkelcentrum, B-8310 Sint-Kruis-Brugge (050/37.39.71)
IMS Brugge, Noordzandstraat 26, B-8000 Brugge (03/233.16.68)

Brussel
Press Shop 4061, De Brouckèreplein 1, B-1000 Brussel (02/217.49.56)
Standaard Boekhandel Brussel, Muntplein 4, B-1000 Brussel (02/217.56.42)
De Slegte, Lievevrouwbroersstraat 17, B-1000 Brussel (02/511.61.40)
Bolle, Vlaamsesteenweg. 57, 1000 Brussel (02 502 02 26)
Don Quichote, A. Dansaertstraat 46, B-1000 Brussel (02/502.94.60)

Deerlijk
Etiket Deerlijk, Kapelstraat 25, B- 8540 Deerlijk (056/77.50.23)

Genk
Malpertuis Genk, Winterslagstraat 38, B-3600 Genk (089/306.167)

Gent
De Brug, Phoenixstraat 1, B-9000 Gent (09/226 38 69)
Fnac Gent, Veldstraat, B-9000 Gent (09/223 40 80)
Poëziecentrum vzw, Het Toreken, Vrijdagmarkt 36, B-9000 (09/225.22.25)
Walry Nieuwscentrum, Zwijnaardsesteenweg 6, 9000 Gent, B-9000 Gent (09/221.85.08)
Limerick, Koningin Elisabethlaan 142, B-9000 Gent (09/222.17.57)
Hipa bvba, Rooigemlaan 501, B-9000 Gent (09/226.91.17)

Hasselt
IMS, Demerstraat 80 a, B-3500 Hasselt (03/233.16.68)

Kortrijk
Theoria Kortrijk, O.L. Vrouwestraat 22, B-8500 Kortrijk (056/21.62.17)

Leuven
Plato, Vesaliusstraat 1, B-3000 Leuven (016/23.03.45)
IMS Leuven, Diestsestraat 115, B-3000 Leuven (03/233.16.68)

Mechelen
CITY-PRESS Mechelen, Veemarkt 32, B-2800 Mechelen (015/20.17.45)
Forum, D. Boucherystraat 10, B-2800 Mechelen (015/20.42.45)
Salvator, Befferstraat 5, B-2800 Mechelen (015/20.18.32)

Wat is dit nou eigenlijk?

Eigenlijk heb ik deze blog gebombardeerd tot mijn speeltuin. Alles kan & mag hier. Ik probeer dingen uit. Over het onderstaande stuk heb ik gemengde gevoelens en ik ga het misschien zeer binnenkort verwijderen. Maar ik vraag me af, wetende dat toch een aantal mensen dit lezen: wat vinden jullie van 'Rebel/relatietherapeut'? Literair stelt het geen z*k voor, dat weet ik maar al te goed. Maar ik wilde deze ideeën eens delen met jullie, en vraag me dus af...
What are you thinking? What are you feeling? Ik ben echt nieuwsgierig.
Sowieso is feedback altijd welkom.
Mail me gerust of zet een reactie, maar houd het netjes, he.

Uw onnozelaar

Rebel/relatietherapeut

Ik weet niet wanneer ik precies ben begonnen met het wantrouwen van de liefdesrelatie zoals ze door vrijwel iedereen in West-Europa wordt ingevuld – ik vermoed dat ik het van kleinsaf heb gedaan, vanwege ineenstortende relaties rondom me. Tja, iedereen is kind van zijnhaar tijd.

Ik heb er zoals iedereen een idyllisch beeld van: nooit eenzaam, want altijd je maatje naast je, iemand bij wie je haast elke nacht slaapt, iemand met wie je je woonplek deelt, met wie je de vaste relatie eventueel officieel bezegelt, en met wie je – als ultiem teken van liefde – een kind maakt en grootbrengt, en nog één, en misschien zelfs nog één.

Dat rooskleurige plaatje volstaat echter niet voor iemand die er een levensdoel van heeft gemaakt te spieden in de menselijke geest. Al vroeg heb ik gemerkt dat dat door vrijwel iedereen aangenomen beeld dagelijks duizenden keren wordt overspoeld door gemene etters, door vieze bacteriën die het witte laken van de bruidsnacht smerig maken. Ze saboteren het systeem, en hoe mooi zelfs de innigste verliefdheid ook is, die sabotage treedt zo vaak op dat je algauw iets anders moet concluderen: wie zich engageert voor een relatie engageert zich meestal ook voor een systematische blindheid en een omerta. De vuile was wordt opgefrommeld in de wasmachine en automatisch dag na dag door de verantwoordelijke(n) voor het huishouden schoongebleekt.

Ik heb het niet over de geheimhouding van serieuze problemen in de relatie door het koppel of het gezin tegenover de buitenwereld. Ik heb het over individuele geheimen die de geliefden voor elkaar verbergen. Vanaf het begin.

En dat ik niemand hoor tegenpruttelen dat we vandaag in zulke open tijden leven en dat je toch alles kan bespreken, want met een boel eigen ervaringen, vrienden die (meestal achteraf) over hun relatie komen vertellen en de grote nieuwsgierigheid waarvan ik hierboven al gewag maakte kan ik met enige zekerheid stellen: Er wonen geheimen in ieders lichaam. Heel veel dingen veroorzaken elk uur kleine pijn en grote drama's.

Hier in Huelva woont iemand met wie ik me verbonden voel. Het is mijn ex-buurman, de Spaanse muzikant. Hij heeft op nieuwjaarsdag zijn relatie met een mooie, rijzige jonge vrouw uit deze stad verbroken. Zij waren een jaar samen, en zij was duidelijk erg verliefd. Hij was dat niet. Toen ze elkaar leerden kennen, zijn ze meteen in een relatie gedoken. Altijd leuk, de draaimolen. Muziek, lichtjes, snelheid, een gevoel van vrijheid en kriebels in je buik.

Geen angst lieve lezer, ik ga A.'s bedgeheimen niet vertellen. Maar hij vertelde me dat nog tijdens de rit in de carroussel een saboteur zijn venijnige opwachting maakte: het stille vermoeden dat zij een vriendin was, en geen geliefde. Groter en groter werd dat vermoeden, tot het pijn begon te doen, eerst enkel hem, daarna ook haar. Omdat zwijgen niet alles kan verbergen, omdat we met een heel lichaam miljoenen signalen lange tijd uitzenden naar onze partner.

Om pijn te vermijden, om het uit te stellen, spraken geen van beiden erover. Meer verwarring en angst als gevolg. Tenslotte had hij de moed om voor het eerst iets te zeggen. Dat was: Ik zet er een punt achter.

Het mooie, leuke, verliefde meisje barstte uit in woede. Misschien zullen ze ooit terug vrienden zijn.

Ik pleit mezelf als listige observator niet vrij van dit menselijk falen. In de ervaring ligt misschien de sleutel tot het begrijpen, en misschien meer nog in het ontmaskeren van de beangstigende, gevaarlijke kantjes van een relatie. Ook vriendschaps- en familierelaties hebben die vieze kantjes.

Misschien ben ik een raar typetje in de relatiewereld. Ik wil de saboteurs onder ogen zien vanaf het begin, en erover praten. Ik vind ze intrigerend.

Deze keuze heeft me al wat ellende bezorgd. Vaak slaat de angst bij de anderen onmiddellijk toe – de hoofdreden voor de zwijgplicht en de blindheid in de meeste intieme relaties. Veel mensen hebben er een afkeer voor, omdat het Heilige Verbond geen oneer mag worden aangedaan. Sorry, maar ik aanvaard het niet, de manier waarop de meeste mensen samen zijn. Ik wil met vrienden en geliefden feesten van plezier beleven, maar ik wil ook het moeilijke van het leven delen. En het barst hier nu eenmaal van de twijfels, fouten en andere stinkende dingen. Juist omdat ik die (met sommigen) deel, veranderen ze echter.

Ik wil over alles met je praten. Je mag me bijvoorbeeld bekennen dat je van SM houdt of dat je een junk bent, dat je alleen rauwe dingen eet of dat je werd gearresteerd, dat je diep religieus bent, dat je een meisje met een piemel bent, dat je denkt dat je het heelal bestuurt, dat je een hoer verkiest boven een vriendin, of dat je werd verkracht. Je mag me vertellen over spirituele revelaties, over het huis dat je hebt gekocht, over je fantastische job bij een multinational, over je sympathie voor extreem-rechts of extreem-links, je nieuwe auto die weer wat groter is dan de vorige, dat je van je lief houdt maar ook met anderen seks hebt, je mag me zelfs proberen te overtuigen mijn oksels te scheren als je dat nodig vindt. Eigenlijk zijn al die dingen me al verteld, en dat heeft me al bij al goed gedaan en meestal ook de ander (ik ben allesbehalve perfect, ik oordeelde jammergenoeg ook vaak). Maar ik wil niets doen of laten omdat iedereen (ook wel de samenleving genoemd) stilzwijgend stelt dat het zo moet.

De meeste mensen doen dat alles niet. Maar van mijn vrienden wil ik weten wat er door hen heen gaat als ze oog in oog staan met de saboteurs van de idylle. Eigenlijk is dat mijn persoonlijke ideaalbeeld van de liefde.

PS: Een heleboel mensen vertellen me ook dingen zonder dat we dikke vrienden zijn, ga mijn vrienden dus niet verdenken van die indrukwekkende opsomming ;-)