Ik ben zo iemand die pijn en ongemak altijd moet delen met iemand om het draaglijk te maken. Hier in Huelva vertik ik dat echter omdat ik niemand heel goed ken, dus zijn eventuele lezers hiervan de dupe. (Ik begin trouwens te beseffen dat er maar één persoon is die deze blog leest, dus uiteindelijk ben jij de enige dupe, mama. Leve de ongeremde en compleet nutteloze volschrijverij van het www!)
Eén. Gisteren heb ik voor het eerst sinds ergens in juli nog eens een dag niet gerookt. Gevolg (behalve smachten naar een sigaret uiteraard): de hele afgelopen nacht liggen hoesten, tot mijn keel en longen zo'n pijn deden dat ik vreesde kanker te hebben ofzo. Vreemd hoor, dat ik altijd pas écht begin te hoesten als ik een poging tot stoppen met roken doe. Kan iemand me dit uitleggen?
Twee. Sinds een dag of vier heb ik pijn in de overgang tussen mijn rechterpols en -hand. Typen en schrijven gaan nog (dank u lieve muze, beschermengel!), maar zowat al de rest wat ik met die hand doe veroorzaakt pij-ijn - weihei! Ik denk dat het een vorm van reuma is, diezelfde vorm waar mijn moeder soms van afziet en die ook mijn grootmoeder parten speelde. Een lijstje van dingen die pijn doen: geld uit een bankautomaat halen, koken, de kurk terug op een fles wijn doen, glazen en borden wegzetten na de afwas, een kraan opendraaien, mijn poep afvegen op het toilet, ... Ik denk dat schrijven minder pijn doet omdat ik dan zo in beslag ben genomen dat ik gewoon niet aan de pijn denk (dank u muze, lieve beschermengel!)
Ja! Ik ben eindelijk terug beginnen schrijven aan de roman! Het einde van de eerste versie nadert... Oh muze, wat zou ik zonder u doen?
Bij deze dank ik ook het Internet omdat ik als een jongentje nog eens over mijn kleine lijden heb kunnen klagen.
Dat was het voor ahora.
Muchos besos.
4 opmerkingen:
Arme Elke... Laat het een troost zijn dat er toch nog meer mensen zijn die je blog lezen en bij deze je smarten delen :-)
beste Elke,
ik lees je blog ook.
Maarten.
Verdorie, die erfelijkheid daar moesten ze toch iets op vinden!! Op zijn minst zouden ze een keuze moeten openlaten over het weigeren van sommige erfelijkheden.
Helaas ben ik geen wetenschapper en zal iemand anders iets moeten doen met deze materie.
Je ziet aan de reacties Elke dat je je kan vergissen hé. Zo nutteloos is je schrijverij niet.
Lezen is 1 en reageren is wat anders hé. Dus volhouden zou ik zeggen!
mama
He he, het was om te lachen hoor, ik weet best dat vriendjes en familie af en toe een blik werpen op deze schrijfsels. Aan de andere kant ben ik er wel van overtuigd dat er op het Internet serieus wat overbodige rommel wordt gepost, en mijn gedoe is even overbodig als de rest, maar ik vind het zo plezant en ik blijf ernaar snakken om iets goeds te schrijven, dus... oefenen, oefenen, oefenen. Opbouwende kritiek is welkom, trouwens.
Weigeren van sommige erfelijkheden?
Hm. Ik zou weigeren om in deze wereld geboren te worden, wat een kut-erfenis.
Ach nee, ik bedoel, als je kenmerken kon weigeren, dan zou er nogal wat geaborteerd worden. Ik denk dat iedereen wel enkele dingen heeft waarvan hijzij wenste dat ie d'er niet mee was geboren.
En hoewel er heel veel ellendige dingen op deze wereld zijn, zijn er ook zon-en-schaduw-spelen, unieke relaties tussen mensen, katten en verse aardbeien. Alles is een mysterieuze mengeling van donker en licht.
Een reactie posten